എന്റെ മണ്ണു്

ഇന്നലെ ഞാന്‍ നടന്ന മണ്ണിനു് ചുവന്ന നിറമായിരുന്നു..

അതിനു് വിയര്‍പ്പിന്റെ ഉപ്പുണ്ടായിരുന്നു..

എന്നോ കൊഴിഞ്ഞു വീണ ഇലകളുടെ ഗന്ധവും

ഓര്‍മകളുടെ ആര്‍ദ്രതയും ഉണ്ടായിരുന്നു..

ഇന്നു ഞാന്‍ നില്ക്കുന്ന മണ്ണിനും ചുവന്ന നിറമാണു്..

അതിനു് കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പും, ചോരയുടെ മണവും,

ചവിട്ടിമെതിക്കപ്പെട്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഗന്ധവും,

പെയ്തൊഴിയാത്ത ദുഃഖത്തിന്റെ നനവുമാണു്...

കാലം തകര്‍ത്തു പെയ്ത മാനത്തിനു ചുവട്ടില്‍

എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട എന്റെ(?) മണ്ണു്

വലിഞ്ഞു കീറി, നിണം വാര്‍ന്നു്, മറ്റൊരു പെണ്ണായി

എനിക്കും അന്യയായി, കണ്ണീര്‍ വറ്റിക്കിടക്കുന്നു..

വിറയാര്‍ന്ന നനഞ്ഞ കൈകളാല്‍ എന്നെച്ചുറ്റിപ്പീടിക്കാനായുന്നു.

ഞാനോ, അവളില്‍നിന്നു് ഓടിയകലാനും..