വര്‍ത്തമാനപ്പക്ഷി -2

ഉഗ്രവാദികളെ ഞാൻ ഭയക്കുന്നില്ല –

അവർ ഇരുളിന്റെ മറവിൽനിന്ന്

എന്റെ നെഞ്ചിൽ നിറയൊഴിച്ചാലും

എന്റെ ശരീരം നൂറു ഖണ്ഡങ്ങളായ് ചിതറിച്ചാലും

എന്റെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കാനാവില്ല,

എന്നിലെ എന്നെ ഒരിക്കലും കൊല്ലാനാവില്ല….

പക്ഷേ –-

എന്റെ സഹോദരനെ എനിക്കു ഭയമാണു്..

അവൻ വെറുപ്പിന്റെ ഒറ്റ നോട്ടം കൊണ്ട്, ഒരൊറ്റ വാക്കു കൊണ്ട്,

എന്റെ ശരീരത്തെയും മനസ്സിനെയും ഭസ്മമാക്കും..

സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്റെ മേനിയെ വലിച്ചു കീറുന്ന

അച്ഛനെ എനിക്കു ഭയമാണു്  -–

അയാൾ എന്റെ ഹൃദയത്തെയും വലിച്ചുകീറും.

പൊക്കിൾക്കൊടിയുണങ്ങാത്ത കൺമണിയെ

വിലപേശിവിൽക്കുന്ന അമ്മയെ എനിക്കു ഭയമാണു് –

അവൾ എന്നെ ഗതികിട്ടാതലയുന്ന ആത്മാവാക്കും.

തെരുവിന്റെ ഇരുളിൽ സ്ത്രീത്വത്തെ കടിച്ചുവലിച്ചെറിയുന്ന

മകനെ എനിക്കു ഭയമാണു്

അവൻ എന്നെ പരാജയത്തിന്റെ അവസാന വാക്കാക്കും.

ഉഗ്രവാദീ, നിനക്കെന്നെ പരാജയപ്പെടുത്താനാവില്ല

പക്ഷേ,

എന്റെ സഹോദരൻ,

എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ,

എന്റെ മകൻ, എന്റെ മകൾ,

ദിനംപ്രതി, എന്നെയും എന്റെ ആത്മാവിനേയും കൊന്നുതിന്നുന്നു..

"ഈശ്വരാ!

എന്റെ നാടൊരു വർത്തമാനപ്പത്രമായ് മാറുന്നുവല്ലോ"*..

*ഒ. വി. വിജയനോട് കടപ്പാട്