മഴ പഠിപ്പിക്കുന്നത്

വർണങ്ങളെയെല്ലാം കഴുകുന്നൂ മഴ
മനസ്സിന്റെ മാലിന്യക്കൂമ്പാരങ്ങളെ
തെരുവിലേക്കൊഴുക്കുന്നൂ, മഴ..
മഴയാണ്, പെരുമഴ.
ഉള്ളവന്റെ അഹങ്കാരത്തേയും
ഇല്ലാത്തവന്റെ തേങ്ങലിനേയും
കടലിലേക്ക് കുത്തൊഴുക്കുന്നൂ, മഴ.
എന്നെയും നിന്നെയും
എന്നിലെ ഞാനെയും
നിന്നിലെ നീയെയും
കഴുകിയിളക്കി നുരയാക്കുന്നൂ, മഴ.
മഴയാണ്, പെരുമഴ.
രാജവീഥിയേയും വെട്ടുവഴികളേയും
ഒന്നുപോലെ കലങ്ങിയ തോടാക്കുന്നൂ, മഴ..
നീയും ഞാനും ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ
പൊട്ടിയ കമ്പിയില്ലാക്കമ്പികളാകുന്നു.
നീയും ഞാനും ആരുമറിയാത്ത
മാംസപിണ്ഡങ്ങളായി ചീയുന്നു,
മഴയാണ്, പെരുമഴ
ഈ മഴയിലൊലിച്ചുപോയ വർണങ്ങളെച്ചൊല്ലിയാണ്,
ഈ മഴ കഴുകിയെടുത്ത
അഹങ്കാരത്തെയും തേങ്ങലിനേയുമോർത്താണ്,
ഈ മഴ തെറിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞ
ഈ എന്നെയും നിന്നെയും മനസ്സിലിട്ടാണ്,
ഇത്രനാളും തമ്മിലിടഞ്ഞത്,
തമ്മിലടിച്ചതും കടിച്ചു കുടഞ്ഞതും!
ഇന്ന് നീയും ഞാനുമൊന്നുപോലെ
നിസ്സാരരായ സഹജീവികളാകുമ്പോൾ,
മഴയാണ്, പെരുമഴ,
എല്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്ന
കാരുണ്യപ്പെരുമഴ!!