Saturday, March 21, 2015

ആശുപത്രി

ഒന്നാം വാര്‍ഡിലെപ്രസവമുറിയില്‍
നീയും ഞാനുമൊന്നിച്ചാണല്ലോ
പിറന്നു വീണത്.
രണ്ടാം വാര്‍ഡെന്ന
കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ വാര്‍ഡിലും
നമ്മളൊരുമിച്ചായിരുന്നു -
നീ,
സ്ത്രീകളുടെ മൂന്നാം വാര്‍ഡിലേക്കും
ഞാന്‍,
പുരുഷന്മാരുടെ നാലാം വാര്‍ഡിലേക്കും
ഒറ്റപ്പെടുംവരെ!
അഞ്ചാം വാര്‍ഡിലേക്കുള്ള
ഇടനാഴിയില്‍ വച്ചാണ്
നിന്നോടുള്ള പ്രണയം ഞാന്‍
നിന്‍ മുന്നില്‍ തുറന്നുവച്ചത്.
അതേ ഇടനാഴിയുടെ അന്ത്യത്തില്‍വച്ചാണ്
നീ തന്ന നീലപ്പൂക്കളെ ചവിട്ടിയരച്ച്
അയാള്‍ നിന്നെ വിവാഹിതരുടെ
ആറാംവാര്‍ഡിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയത്!
ആരോ എന്നെ ഏഴാം വാര്‍ഡിലേക്കും!
പിന്നെ-
പഴയ ഒന്നാം വാര്‍ഡിലെ
പ്രസവമുറിയില്‍
നീ അമ്മയായപ്പോള്‍,
പുറത്ത് ഞാന്‍ അച്ഛനാവാന്‍
കാത്തിരിക്കയായിരുന്നു!
കാലംപോകെ,
എട്ടാംവാര്‍ഡിനപ്പുറത്തെ
വൃദ്ധരുടെ വാര്‍ഡില്‍
വീണ്ടും നമ്മളടുത്തത്തടുത്ത്!
അവസാനത്തെ വാര്‍ഡും,
ഐസിയുവും കടന്ന്,
നമ്മളിപ്പോള്‍ മോര്‍ച്ചറിയിലെ
തണുപ്പിലും ഒന്നാണ്.
ഒരു ബിന്ദുവില്‍ നിന്നകന്നുപോയി
ഒരേ ബിന്ദുവിലെത്തി അവസാനിക്കവേ -
ജീവിതമെന്തെന്ന് ഞാനിപ്പോള്‍മാത്രമറിയുന്നു,
നീയും ഇപ്പോഴതറിയുന്നുണ്ടാവും!

2 comments:

ഷാജി കെ എസ് said...

വായനയിൽ ഒരു തരിപ്പ്, ഒരു മരവിപ്പ് സമ്മാനിച്ചു. ഗംഭീര വരികൾ.

Pradeep Purushothaman said...

നന്ദി, ഷാജി